Uzun bir aradan sonra eski bir dost misali hatirladim burayi. Halini hatrini soramamis olsamda, hic unutmadim demek istedim sadece.
Uzaklardaydim...
Neden yanlizligimda, huznumde geliyor bura aklima bilmiyorum ama okadar karmasigim ki ve bir okadarda arafta. Ne hissediyorum, ne istiyorum hic birseyden emin degilim.
Durumuma bakan olsa, ne istiyorsun ki daha! diyebilecek kadar iyi gorunumlu ama bazen yeni baslangiclarin korkusu ve anilarin agirliyla icinde sessiz ve kimsesiz.
Ozluyorum bazen, yada degisik hissediyorum kimisinde. Benzettigim bir seyle anilarim depresiveriyor ansizin.
Icime cekilmeye basliyorum o vakitlerde...
Sessizligim belkide en iyi arkadasim bunca ettigim kelimelerim arasinda.
Sanmayin ki sessiz bir kelebek bu kirgin, yorgun minik. Hicte degil! Saatlerce konusup dertlere derman arayan ama kendi yaralarina dair hic birsey anlatamayacak kadar urkek ve bilge(!) bircok sey ogrenmis cunku gecmisinden.
Tum gecmisime SEWgimle...
